Skip to main content

Vraag achter de vraag

Wat doen familie-opstellingen voor je ?

Cliënt J.L komt met een vraag. De directe aanleiding is onmin in haar familie: wie wordt er wel en wie wordt er niet uigenodigd op een feest.

Zoals heel vaak is het goed om te luisteren naar de vraag achter de vraag. Bij deze cliente bleek dat haar moeder voor haar een belangrijkde drijfveer was. Dat betekent voor de begeleider goed luisteren, want door alle woorden over het feest, en welke zus er niet mocht komen, en wie juist weer wel, is het niet altijd eenvoudig om te horen wat het dragende fundament onder dit alles is. Het helpt dan om ook goed te kijken naar de cliente tijdens het verhaal: waar ligt meer nadruk? Waar verandert er iets in de spiertonus in haar gezicht? Waar praat ze sneller? Waar kijkt ze weg? Na zo gekeken en geluisterd te hebben naar de cliente werd duidelijk dat de opstelling in eerste instantie over haar moeder moest gaan.

Het komt regelmatig voor dat er verstrikkingen zijn in families. In dit specifieke geval leek het erop dat de docher heel veel voor de moeder wilde dragen. Ook hier kun je horen welke woorden iemand kiest. Zij sprak over haar moeder als over een Engel ( iedereen zegt dat) en iemand die anderen niet tot last wil zijn. Ik liet de cliënt haar moeder opstellen en ze stond er zelf tegenover. Hier gebeurde meteen al van alles, cliënte raakt ontroerd. Ik vroeg haar respectvol te buigen en ook dit geeft meteen heel veel stof tot napraten. Wat gebeurt er met je als je dat doet? Wat gebeurt er als het vice versa ook gebeurt?

En dan is er nog het kijken naar je eigen lot en het lot van de ander. Ook hierin is veel te ontdekken: probeer je de ander te helpen, en zo ja hoe doe je dat dan? En wat betekent dit weer voor jou? Is helpen altijd goed? Is helpen altijd slecht? Waar help je zelf en waar word je geholpen?

Voor deze cliente zijn er heel veel kwartjes gevallen. Na afloop zei ze:” ik wist niet dat dit zo’n indringende methode was. Ik voelde me tijdens de sessie heel verdrietig, maar nu ga ik met een opgelucht en vervuld gevoel naar huis”